فرصت‌های نو در سیستان، آزمونی برای همت ملی

زاهدان- ندای باران- با ورود اولین محموله‌ی وارداتی از طریق بازارچه‌ی مرزی شاهگل در شهرستان زهک به منطقه‌ی آزاد تجاری سیستان، روزنه‌ای روشن برای رونق اقتصادی این منطقه گشوده شده است، روزنه‌ای که در صورت استمرار، می‌تواند شمار زیادی از جوانان جویای کار، سرمایه‌گذاران و تجار بومی را به حرکت درآورد و به یکی از قطب‌های تجاری کشور بدل شود.

این آغاز، نویددهنده‌ی روزهای بهتری برای مردمان نجیب سیستان است؛ مشروط بر آن‌که برنامه‌ریزی درازمدت، تسهیل‌گری اداری و حمایت واقعی از فعالان اقتصادی در دستور کار قرار گیرد.

 با شکل‌گیری معاملات بین مردم سیستان، آن سوی مرز و سایر نقاط کشور، نوعی پیوند اقتصادی-اجتماعی پدید می‌آید که زمینه‌ساز هم‌افزایی ملی است. اما آن‌چه در این مسیر حیاتی‌ می‌باشد، حفظ اصول اخلاق حرفه‌ای است. مردم سیستان باید با تکیه بر ریشه‌های دیرینه‌ی فرهنگ تمدنی خود، در امانت‌داری، صداقت، انصاف و مشتری‌مداری، الگوی ایران‌زمین باشند. آن‌چنان که نیاکان‌شان در دادوستدهای منطقه‌ای و جاده‌ی ابریشم، زبان‌زد بودند.

 تجربه‌ی دیگر مناطق، هم‌چون بانه و سردشت در حوزه‌ی پوشاک و لوازم خانگی، و سراوان در بازار دام و سوخت، نشان می‌دهد که شناخت قوانین، تسلط بر مقررات تجارت و پیوند با بازارهای هدف، رمز موفقیت است. آن مناطق با کم‌ترین منابع، اما با بیش‌ترین هوش‌مندی، بازار داخلی و حتی بخشی از منطقه را به دست گرفته‌اند. سیستان نیز می‌تواند در این مسیر گام بردارد، به شرط همت عمومی و همراهی دولت.

 در این میان، مسئولان باید چند گام اساسی بردارند: نخست، ثبات در قوانین و رویه‌های گمرکی و تجاری؛ دوم، حمایت زیرساختی از حمل‌ونقل، انبارداری، پشتیبانی و نمایش‌گاه‌ها؛ سوم، آموزش و توان‌مندسازی تجار بومی و چهارم، مبارزه با فساد اداری و قاچاق سازمان‌یافته. تنها در این صورت است که منطقه‌ی آزاد تجاری سیستان از یک عنوان روی کاغذ، به یک واقعیت ملموس در سفره‌ی مردم بدل خواهد شد.

 آغاز واردات، گام نخست است؛ اما آزمون بزرگ، در حفظ و گسترش این فرصت‌ها نهفته است. سیستان با پیشینه‌ی تمدنی‌اش، امروز در نقطه‌ای حساس ایستاده است: یا به الگویی برای توسعه‌ی مرزی بدل خواهد شد، یا هم‌چون بسیاری از طرح‌ها، در پیچ‌وخم بوروکراسی و سوءمدیریت، فراموش خواهد شد. انتخاب با ماست.

*عباس نورزائی