در یک فضای مملو از توانمندی، اختیار و چتر حمایتی بر ما که نه دغدغه معشیت هست و نه محدودیت هر سال در هفدهمین روز ماه مرداد در گرم ترین روزهای سال در برابر تابش خورشید و دست های نوازشگر سیاستگذاران فرهنگی و مدیران کشور با دریافت یک کارت هدیه ۵۰۰ هزار تومانی به خاطره می رویم تا یک ۱۷ مردادی دیگر و یک قدردانی باشکوه!

ما خوشبخت‌ترین اهالی این کره زمین هستیم با بهترین امکانات رفاهی و با بسترسازی مناسب از امنیت شغلی واقعیتش خیلی‌ها به ما حسادت می‌کنند.

تقویم رسمی پر شده برای قدردانی و گرامیداشت همه شغل ها، فعالان و مراتبا سیاست‌های توسعه‌ای و حمایتی دستگاه‌های اجرایی و نظارتی هم به صف شده اند برای توجهات و تبلیغات آن.

مثلا در هفته بهداشت و سلامت همه سازمان‌ها و وزارت خانه‌ها موضوعی با برگزاری نشست‌ها و همایش‌ها برای پاسداشت این روز مبارک برای خودشان لوح تقدیر می‌دهند و ما برایشان عکس و کلیپ تهیه می‌کنیم، در هفته قوه قضاییه هم دستگاه قضاوت ما برای عدالت گستری و پویش‌های خستگی ناپذیرش در کاهش پرونده‌های قضایی و توزیع مساوات و برابری برای، ولی نعمتان خود گزارش عملکرد ارائه می‌دهند و ما خبرنگاران و جامعه روزنامه نگاری بدون هیچ دغدغه و اضطرابی از برخورد‌های احتمالی که در جهان خارج از مام وطن با همکارانمان میشود به نقد و نظر در تاریکخانه‌های فساد و رانت و مراکز قدرت می‌پردازند و یا در هفته دولت وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های دولتی پروژه‌های که در طول سال برای ملت همیشه در صحنه و قدرتمند ما طرح ریزی و خدمت رسانی کرده اند برای سمع و نظر و پردازش می‌پردازند و ما با نقادی و مطالبه گری خود راه را بر توسعه بیشتر و حکمرانی خوب هموار می‌کنیم.

علاوه بر این روز‌هایی هم اختصاص داده اند که اگر نبود هم؛ عذر و تقصیری هم در بر نداشت مثل روز کارآفرینی، روز تشکل‌های مردم نهاد و یا روز خبرنگار و ما چقدر شاکریم.

سازمان‌های غیردولتی جهانی مثل فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران و گزارشگران بدون مرز به حال و روز ما غبطه می‌خورند؛ پیامدهایش هم که خالی از لطف نیست، ما قدرت اول منطقه‌ای هستیم و با سازماندهی و قدرت رسانه‌ای و با در اختیار داشتن نیروی انسانی کارآزموده رسانه‌ای و تحلیلی چنان از ظرفیت سازی برای دیپلماسی فرهنگی و ایدئولوژیک پرسمان قدرت را بر خط دهی سیاسی جاری جهانی اهمال کرده ایم که وزارت خارجه ما دیگر غصه‌ای برای پیشبرد اهداف چند ضلعی ترسیمی ندارد!

حالا مفتخریم در روزی که خبرنگار ایرانی به دست طالبان شهید شد و کسانی ان‌ها را جنبش اصیل منطقه خواندند و حقابه ایران از هیرمند را هم نمی‌دهند از خبرنگاری سخن بگوییم و یا در مقابل خبرنگارانی تحلیلگر و توانمند و منصف که کم هم نیستند یا خانه نشین هستند و یا زندانی و مهمتر با جمعی هم روبه رو هستیم که شبیه کارمند‌های روابط عمومی که خالی از محتوا و نقد و نظر که بعضا در تنظیم ساده یک خبر عاجزند، اما به دلیل همان تعاملی که با روابط عمومی‌ها دارند و عملا صاحبان روز خبرنگار محسوب می‌شوند.

در یک فضای مملو از توانمندی، اختیار و چتر حمایتی بر ما که نه دغدغه معشیت هست و نه محدودیت هر سال در هفدهمین روز ماه مرداد در گرم‌ترین روز‌های سال در برابر تابش خورشید و دست‌های نوازشگر سیاستگذاران فرهنگی و مدیران کشور با دریافت یک کارت هدیه ۵۰۰ هزار تومانی به خاطره می‌رویم تا یک ۱۷ مردادی دیگر و یک قدردانی باشکوه!

*شعار سال