تجدید دیدار دوستانه همکلاسی‌ها بعد از ۴۲ سال دوری و بی خبری

روز نخست مهر، هنگامی که برای تهیه خبر از مراسم بازگشایی مدارس رفته بودم بازیگوشی های دانش آموزان توجهمو جلب کرد و تداعی گر روزهای شیرین پشت میز و روی نیمکت نشستن به همراه هم کلاسی های دوران دبیرستانم شد و جرقه ای برای یافتن دوستان قدیمی.

از هیچکدومشون خبری نداشتم، نه تلفنی و نه آدرسی، بدنبال یافتن راهی برای پیدا کردن همکلاسیهای قدیمی بودم که به این نتیجه رسیدم؛ تنها راه پیدا کردن شان فضای مجازیه، جستجو رو شروع کردم، آخه خیلی دلتنگ همکلاسی ها بخصوص دوستان صمیمی خودم شده بودم. بالاخره جوینده یابنده شد و یکی از دوستان را از طریق فضای مجازی در کرمان پیدا کردم، وقتی باهاش تماس گرفتم باورش نمی شد، خودمم با شنیدن صداش دستپاچه شدم، صداش خیلی تغییر نکرده بود مشتاق دیدن چهره اش بودم که ارتباط تصویری آرزوی دیدار را برآورده کرد.

هر دو نفر جستجو برای یافتن سایر دوستان همکلاسی را شروع کردیم بعد از مدتها جستجو ۶ نفر از دوستانی که در دوران دبیرستان با هم صمیمی بودیم را پیدا کردیم، ابتدا گروهی در فضای مجازی تشکیل دادیم تا از احوال یکدیگر مطلع شویم، از همیین طریق قرار گذاشتیم در یکی از بوستانهای زاهدان تجدید دیدار کنیم.

به لطف یکی از اساتید محترم دانشگاه، محل دیدارمان را در بوستان داخل دانشگاه تعیین کردیم، فکر می کردم من زودتر از بقیه سرقرار بروم تا هر چه زودتر تک تک شان را ببینم، اما وقتی وارد بوستان شدم سه نفر از دوستان که شوق دیدار، آنان را زودتر از دیگران به محل قرار کشانده بود، قبل از من رسیده بودند.

شوق دیدار دوستان همکلاسی بعد از ۴۲ سال آنقدر زیبا و دلنشین بود که برای دقایقی فراموش کرده بودیم که در فضای عمومی هستیم، همچون دوران مدرسه با داد و فریاد همدیگر را در آغوش گرفتیم، ناگفته نماند که دوست کرمانی ما به دلیل دوری مسافت و یکی دیگر از دوستان به علت سرما خوردگی موفق به حضور در جمع نشدند.

دو ساعتی که در پارک به گفت وگو و تعریف کردن خاطرات مشغول بودیم اصلا متوجه گذشت زمان نشدیم، موقع خداحافظی قرار گذاشتیم آشنایی و رفت و آمد خانوادگی برقرار شود.

دیدن دوستان بعد از ۴۲ سال شیرینی و لذت خاصی دارد که توصیف آن خیلی سخته اما بابی برای ارتباط دوستانه و خانوادگی باز شد که امید است راهی برای افزایش ارتباطات اجتماعی و دوستانه همه هم استانی های عزیز با یکدیگر باشد.

نوشته: فریبا مثنوی خبرنگار ندای باران